هدف: این مطالعه، به منظور بررسی پاسخ ایمنی کودکان واکسینه شده نسبت به هپاتیت B که پاسخ ایمنی مناسب نداشتند به تزریق یادآور واکسن هپاتیت B کوبایی بود.روش مطالعه: این مطالعه مداخله گر در کودکانی انجام شد که قبلا واکسن هپاتیت B کوبایی را سه نوبت دریافت کرده بودند و میزان آنتی بادی آن ها کمتر از 10 (بدون پاسخ) و 10 تا 100 میلی واحد بین المللی در میلی لیتر (پاسخ ضعیف) بود یادآوری واکسن از همان نوع در عضله دلتوئید تزریق گردید.یافته ها: پاسخ 141 کودک با میانگین سنی 1.9 سال نسبت به تزریق یادآوری اول و دوم واکسن به ترتیب 94.3% و 100% موارد بود. میزان میانگین آنتی بادی بر علیه آنتی ژن سطحی هپاتیت B HBS- Ag در کودکان بدون پاسخ و پاسخ ضعیف به ترتیب 468 میلی واحد بین المللی در میلی لیتر و 783 میلی واحد بین المللی در میلی لیتر بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت.نتیجه گیری: این مطالعه افزایش متوسط تولید آنتی بادی را با یک تزریق یادآوری در اکثر واکسینه شدگان ثاب می نماید.

اهداف: یکی از چالش های جدید در حوزه ناباروری زنان، به تاخیرافتادن بارداری به علت عدم پاسخ مناسب تخمدان ها به داروهای تحریک تخمک گذاری است. مطالعات زیادی برای ارایه پروتکل های درمانی در این رابطه انجام شده، اما با این وجود هنوز شواهد کافی و قابل استنادی برای معرفی یک پروتکل واحد درمانی وجود ندارد. هدف این مطالعه، بررسی میزان موفقیت پروتکل درمانی بیمارستان فوق تخصصی صارم در بیماران با پاسخ دهی ضعیف تخمدانی به درمان ART بود. ابزار و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی-مقطعی است که با بررسی 104 پرونده موجود در بیمارستان صارم از سال 1394 لغایت 1396 که ضعیف بودن پاسخ تخمدانی آنها طبق معیارهای روز دنیا به اثبات رسیده بود و با پروتکل درمانی بیمارستان مورد درمان قرار گرفته بودند، انجام شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و آزمون همبستگی پیرسون آنالیز شدند. یافته ها: از تعداد 104 نفر مراجعه کننده، 58 نفر (55/8%) اقدام به درمان نازایی نموده و دارای سابقه انجام IVF قبلی بودند و 46 نفر (44/2%) هیچ گونه درمان خاصی انجام نداده بودند. میانگین مدت نازایی در این افراد 4/67± 5/11 سال بود. میانگین تعداد تخمک های به دست آمده از سیکل فعلی که تحت درمان بودند 2/98± 4/79 بود که نسبت به تعداد تخمک های سیکل قبلی 3/87 عدد افزایش داشت. میانگین تعداد جنین های تشکیل شده 1/75± 2/69 و جنین های منتقل شده 0/96± 2/10 بود. در نهایت، 21 نفر نتیجه آزمایش β HCG مثبت داشتند و از نظر سونوگرافی نیز جنین بعد از سه هفته دارای +FHR بود. نتیجه گیری: پروتکل تصویب شده در بیمارستان صارم برای درمان بیماران با پاسخ ضعیف تخمدانی منجر به 20/2% موفقیت در بارداری شده است.

هدف این مطالعه بررسی سؤالات طیف لیکرت با دو ویکرد نظریه کلاسیک آزمون و نظریه سؤال پاسخ و قرار دادن نتایج این دو رویکرد در کنار یکدیگر و پاسخ به این سؤال "آیا نتایج این دو رویکرد همسو بوده یا اینکه در تضاد با یکدیگرند؟" است. روش پژوهش از نوع توصیفی و از حیث داده ها یک روش تحلیل ثانویه است. آزمودنی های مورد مطالعه در این پژوهش شامل 977 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه اول بودند که با حذف افراد در مرحله غربالگری داده ها، در نهایت تحلیل سؤالات برونگرایی بر روی اطلاعات 783 نفر آزمودنی، تحلیل سؤالات گشودگی بر روی اطلاعات 763 نفر آزمودنی و تحلیل سؤالات مسئولیت پذیری نیز بر روی اطلاعات 784 نفر آزمودنی انجام شد. ابزار پژوهش 3 خرده مقیاس برون-گرایی، گشودگی و مسئولیت پذیری آزمون شخصیت نئو بود. نتایج تحلیل های آماری نشان داد که هرچه همسانی درونی سؤالات بالاتر باشد نتایج دقیق تر و معتبرتری از مدل مدرج پاسخ به دست می آید و برای سؤالات با همسانی درونی پایین از طریق این مدل باید بسیار محتاط عمل کرد، زیرا ممکن است آستانه سؤالات را به صورت وارونه نشان داده یا ضریب تشخیص سؤالات را منفی یا مثبت کاذب نشان دهد. در مجموع کاربرد همزمان روش های مختلف تجزیه و تحلیل آماری به تحلیل بهتر و رسیدن به نتایج دقیق تر کمک خواهد کرد.

1زمینه و هدف: اکثر تکنیک های فعلی درمان ناباروری نیاز به القای هورمونی دارند که با تجویز دوزهای بالای گنادوتروپین حاصل می شود. کاهش در پاسخ به این هورمون ها منجر به شکست تکنیک کمک باروری می شود؛ بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی اثر تجویز ژل موضعی تستوسترون بر پاسخ تخمدان ها به FSH در زنانی با پاسخ ضعیف به روش های کمک باروری بود. روش کار : این کارآزمایی بالینی در مرکز ناباروری شهید بهشتی اصفهان از فروردین تا اسفند 1393 انجام شد. در این مطالعه 64 زن با پاسخ ضعیف به روش های کمک باروری به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله ژل تستوسترون ترانس درمال و گروه کنترل دارونما دریافت کردند. بیماران پس از دوره استفاده از ژل بر اساس تعداد فولیکول های آنترال و سطوح هورمونی از جمله FSH و تستوسترون مورد بررسی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های آماری t وابسته و t مستقل استفاده شد. یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه، سطح سرمی تستوسترون در گروه مداخله به طور معنی داری افزایش یافت، ولی تعداد کل فولیکول ها بین دو گروه در روز سوم سیکل کنترل تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز تستوسترون موضعی باعث افزایش پاسخ تخمدانی به FSH در زنان با سابقه ناباروری طولانی مدت و پاسخ ضعیف به درمان های رایج باروری، نمی شود. در واقع، افزایش غلظت تستوسترون پلاسما قبل از تجویز FSH در درمان های باروری مانند IVF هیچ تأثیری بر پاسخ تخمدان نداشت.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

یکی از بزرگ ترین چالشها در طب ناباروری ارزیابی و درمان بیماران با پاسخ ضعیف به داروهای محرک تخمک گذاری است. IVF/ICSI یکی از روشهای به کار رفته در بیماران نابارور با علل مختلف است. با توجه به میزان موفقیت محدود، هزینه و استرس بالای درمان جهت پیشگویی عملکرد تخمدان در مراکز ناباروری آزمایشات اندوکرین متعدد و سونوگرافی انجام می شود. از نقطه نظر کلینیکی و اقتصادی مهم است که بدانیم کدام روشها از قبل پاسخ نامناسب تخمدان را پیشگویی می کند. هدف این مطالعه تعین ارزش هر کدام از این روشها در تشخیص بیماران با پاسخ ضعیف است. طی یک بررسی آینده نگر موردی-شاهدی بر روی 54 بیمار با سن کمتر از 42 سال بدون سابقه جراحی روی تخمدان و FSH<20 که به دلایل مختلف نامزد IVF/ICSI بودند. اطلاعات مربوط به سن، علت ناباروری، مدت ناباروری، سطحFSH و استرادیول و حجم تخمدان جمع آوری شد. نتایج حاصل شامل پاسخ تخمدان به دارو (کمتر از 4 تخمک، بیشتر یا مساوی 4)، تعداد روزها دریافت دارو و میزان حاملگی جمع آوری و با برنامهSPSS  مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. از 54 بیمار مورد بررسی 36 بیمار در گروه با پاسخ مناسب و 18 بیمار در گروه با پاسخ ضعیف قرار گرفتند. از نظر سن، مدت و نوع ناباروری، سطح FSH>12 , Esaradiol>80 و حجم تخمدان 3 cm> هیچ اختلاف آماری بین دو گروه مشاهده نشد.سن، تست های اندوکرین و اندازه گیری حجم تخمدان، در تفکیک بیماران با پاسخ ضعیف موفق نیستند.

زمینه: تعداد و کیفیت مناسب تخمک در دوره های درمان کمک باروری اهمیت فراوانی دارد. از جمله عوامل موثر که نقش چشمگیری دارد، سطح FSH سرم در روز سوم قاعدگی است. هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط سطح سرمی FSH روز سوم قاعدگی با پاسخ دهی تخمدان در بیماران تحت درمان IVF انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی، پرونده 2200 بیمار مراجعه کننده به پژوهشکده رویان تهران در فاصله سال های 1370 تا 78 بررسی و از میان آنها 212 بیمار با حداکثر فاصله زمانی 6 ماه بین اندازه گیری FSH آنها تا انجام IVF (با به کارگیری روشlong protocol GnRHa) جهت ادامه مطالعه انتخاب شدند. بیماران دارای اندومتریوز از مطالعه حذف و اولین دوره IVF در کلیه بیماران بررسی شد. پس از اندازه گیری FSH روز سوم، بیماران به گروه اول شامل 36 بیمار با FSH بیش‎تر یا مساوی 15 واحد بین‎المللی بر لیتر و گروه دوم شامل 176 بیمار با FSH کمتر از 15 واحد بین‎المللی بر لیتر تقسیم شدند و داده های مربوط به سن بیمار، فولیکول های رشد یافته، مدت و نوع نازایی، سطح FSH، LH و پروژسترون با استفاده از آزمون های مجذور کای، تی و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بین گروه ها از نظــر سن و تعداد آمپول های HMG مصرفی تفاوت معنی داری وجود نداشت؛ اما از نظر تعداد فولیکول های رشد یافــته (گروه اول3.3±3.3 و در گروه دوم 2.9±5.2)، اووسیت های به دست آمده (گروه اول 7.75±4.5 و در گروه دوم 5.5±7.0)، جنین های انتقال یافته (گروه اول 5/1±4/1 و در گروه دوم 1.7±2.2)، دوره های متوقف شده (گروه اول 5/30 درصد و در گروه دوم 2.8 درصد)، و میزان LH سرم (گروه اول 20.5±23.5 و در گروه دوم 8.5±9) اختلاف معنی دار بین دو گروه وجود داشت. نتیجه گیری: ذخیره تخمدانی و احتمال موفقیت درمان روش های کمک باروری با آگاهی از سطح FSH روز سوم قاعدگی به طور نسبی قابل پیش گویی است.

زمینه: کلومیفن سیترات اولین داروی انتخابی جهت القا تخمک گذاری در بیماران نازاست. به نظر می رسد در موارد مقاوم به درمان فوق، درمان های جای گزین از جمله تاموکسیفن مناسب باشد.هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر تاموکسیفن بر ضخامت اندومتر و میزان تخمک گذاری در زنان نابارور با پاسخ ضعیف به کلومیفن سیترات انجام شد.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی در سال 1385 در مرکز آموزشی - درمانی کوثر قزوین انجام شد. تعداد 34 زن نابارور که قبلا تحت درمان با کلومیفن سیترات قرار گرفته و به درمان مقاوم بودند (به علت اندومتر کم تر از 7 میلی متر یا نداشتن فولیکول غالب با حداکثر 150 میلی گرم کلومیفن سیترات روزانه به مدت 5 روز) انتخاب شدند. بیماران تحت درمان با تاموکسیفن سیترات 10 میلی گرم به مدت 5 روز (از روز 5 تا 9 قاعدگی) قرار گرفتند، در صورت عدم پاسخ کافی از نظر ایجاد فولیکول غالب، طی دوره های بعدی دوز دارو به 10 و 20 میلی گرم در روز افزایش داده شد. روز 16 قاعدگی سونوگرافی واژینال از نظر تعداد و قطر فولیکول غالب و ضخامت اندومتر به عمل آمد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و تی زوج تحلیل شدند.یافته ها: در 6 بیمار با اندومتر نامناسب در سیکل کلومیفن، پس از درمان با تاموکسیفن بهبودی واضح در ضخامت اندومتر مشاهده شد (از 5±1.8 میلی متر به 12.1±1 میلی متر و P<0.002). با دوز 30 میلی گرم تاموکسیفن، 8 نفر (23.4%) فولیکول غالب داشتند (P=0.008) و 2 نفر نیز حامله شدند.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، ممکن است تاموکسیفن یک انتخاب خوب در زنان نازای مقاوم به کلومیفن باشد و می توان قبل از درمان با HMG و جراحی آن را مدنظر قرار داد.